(J 20,1-9)
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, /które mówi/, że On ma powstać z martwych.
Przeżywając kolejny raz misterium
męki, śmierci i zmartwychwstania naszego Zbawiciela
wpatrujemy się w pusty grób.
Dziękujemy za nasze odkupienie.
Dziękujemy za wszystkie otrzymane łaski.
Prosimy Cię Panie, umocnij naszą wiarę, miłość i nadzieję,
wspieraj słabych, pocieszaj strapionych,
a błądzącym wskaż drogę powstania
i życia duchowego w sakramentach Kościoła,
by te dni upływały w zdrowiu, radości, wzajemnej życzliwości,
a serca wasze przepełnione były błogosławionymi darami
Zmartwychwstałego Pana.
DUSZPASTERZE