Kościół w Zręcinie
PARAFIA pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika oraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zręcinie należy do najstarszych w okolicy. Nie można określić konkretnej daty powstania Zręcina ani erygowania parafii. Historycy uważają, iż osada wchodziła w skład najstarszych dóbr klasztoru cystersów w Koprzywnicy nadanych zakonowi w 1185 r. przez Mikołaja Bogorię. Znane z dokumentów daty dają pewność, że w roku 1262 wieś już istniała, a w 1326 znajdował się w niej kościół, który był siedzibą dziekana Pawła. W latach 1262 – 1388 ponownie właścicielami wsi był ród Bogoriów. Cystersi po raz drugi zakupili Zręcin w 1388 r. od Pawła Bogorii. W 1783 roku rząd
Austro-Węgier przejął dobra cysterskie, w tym Zręcin, w 1799 r. sprzedał wieś Skrzyńskiemu. Od roku 1800 właścicielem Zręcina był hr. Franciszek Poniński. W 1819 Zręcin zakupił Rudolf Klobassa, urzędnik salinarny z Drohobycza.
Parafia w Zręcinie do 1795 roku należała do diecezji krakowskiej, w latach 1795 – 1814 do tarnowskiej a następnie do diecezji przemyskiej. /pp/
KOŚCIÓŁ obecny wybudowano obok starego drewnianego z 1744 r., od strony południowej na dawnym cmentarzu przykościelnym, wg planów krakowskiego architekta Aleksandra Gebauera w latach 1874 – 1878, gdy proboszczem w Zręcinie był Aleksander Korczak Krzeczowski. Kamień węgielny poświęcono 10 V 1875 r.
Fundatorami kościoła byli: Karol Klobassa – Zrencki, właściciel Zręcina, z wkładem wartości 50 tys. złotych reńskich, Ignacy Łukasiewicz, parafianin i właściciel Chorkówki,
z kapitałem 10 tys. złr. oraz parafianie, których praca miała wartość 40 tys. złr. Kościół jest zbudowany z cegły na fundamencie z kamienia ciosowego, w stylu neoromańskim. Jego poświęcenia dokonał 17 X 1878 r. dziekan jasielski ks. Julian Paszyński, a konsekracji 23 VI 1883 r. sufragan przemyski bp. Ignacy Łobos. Od strony zachodniej, nad głównym wejściem, znajduje się wieża kościelna, mierząca 56 m. W niej wiszą dwa ufundowane przez parafian dzwony, poświęcone 1 VI 1952 r.: Maria – o wadze 296 kg, Stanisław – 590 kg. W latach 1994 – 2000 wymieniono więźbę dachową, blachę cynkowaną zastąpiono blachą miedzianą.
WNĘTRZE:
- Ołtarz główny, barokowy, bogato rzeźbiony i złocony z ok. 1700 r., w górze scena Wniebowzięcia i Ukoronowania Najświętszej Maryi Panny, niżej obraz Najświętszej Maryi Panny Królowej Nieba i Ziemi nieznanego autora, współczesny ołtarzowi, po bokach rzeźby Matki Najświętszej w czasie śpiewu hymnu Magnificat /po prawej stronie/ i św. Elżbiety /po lewej/ – całość przeniesiona ze starego kościoła. Na zasuwie obraz św. Stanisława Biskupa Męczennika pędzla Władysława Łuszczkiewicza z 1878 r. Ołtarz został odrestaurowany w latach 2009 – 2010.
- Po lewej stronie w prezbiterium znajduje się wejście do zakrystii, po prawej kaplica Matki Bożej Różańcowej, w niej ołtarz z obrazem z 1878 r. o takim samym tytule, autorstwa Izydora Jabłońskiego, a po prawej stronie na ścianie wisi obraz św. Tekli pędzla Bronisława Abramowicza z 1877 r.
- W prezbiterium na ścianach umieszczono dwa epitafia inskrypcyjne fundatorów kościoła z portretami malowanymi na blasze: po lewej stronie przy wejściu do zakrystii – Karola Klobassy – Zrenckiego, po prawej stronie przy wejściu do kaplicy – Ignacego Łukasiewicza.
- Ołtarze w nawach bocznych pochodzą z 1878 r., odnowione w latach 2011 – 2012.
W ołtarzu w nawie lewej znajduje się obraz św. Rodziny /nieznanego autora/ i drugi obraz wysuwany Jezusa Miłosiernego, pędzla Zofii Ozóg – Szpecht, poświęcony 16 VI 1999 r. w Starym Sączu przez papieża Jana Pawła II. Na ołtarzu umieszczono stary, łaskami słynący Cudowny Obraz Pana Jezusa Kobylańskiego, czczony od 1772 r., czego dowodzi dokument wiszący po prawej stronie ołtarza. W ołtarzu w prawej nawie znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa /nieznanego autora, przeniesiony ze starego kościoła/ oraz drugi wysuwany św. Jana Kantego z 1878 r. pędzla Feliksa Szynalewskiego.
- Polichromia kościoła wykonana została przez rzeszowskiego artystę malarza Jana Tabińskiego ok. 1878 r. Istnieje wzmianka, że przy polichromii pracował Stanisław Wyspiański i jego uczniowie. Przemalowana w latach 1957 – 1959, gruntownie odnowiona w latach 2010 – 2016.
- Witraże pochodzą z 1922 r., zaprojektowane zostały przez Franciszka Mączyńskiego
a wykonane w Krakowskim Zakładzie Witrażów Stanisława Gabriela Żeleńskiego. - Na chórze muzycznym organy firmy Riegera z ok. 1905 r. w szafie organowej zaprojektowanej i wykonanej przez Kazimierza Krygowskiego z Błażowej.
- Na ścianach stacje Drogi Krzyżowej malowane i wypalane na blasze.
- W lewej nawie feretron Matki Bożej Pocieszenia tzw. Sokalskiej z jednej strony,
z drugiej wizerunek Pana Jezusa dźwigającego krzyż, z datą 1826. - W nawie głównej wisi żyrandol ręcznej roboty, w przedsionku po prawej stronie znajduje się kamienna kropielnica z inskrypcją DIE 21 MAI + A. A: D: 1812. /pp/